Fisheries Bill: duurzaamheid en Britse economie centraal
De nieuwe Fisheries Bill is in behandeling genomen door het Britse parlement. Met het wetgevingsvoorstel wil de regering-Johnson het vertrek uit de EU verzilveren. ‘Take back control’ over de eigen visserijwateren is vanaf het begin van de Leave-campagne een van de belangrijkste beloften aan de Britse kiezers geweest. Dit zou het Verenigd Koninkrijk meer vangstmogelijkheden moeten opleveren.
De Fisheries Bill is in de eerste plaats een instrument dat bevoegdheden aan de minister van Visserij geeft om het visserijbeheer juridisch in eigen hand te nemen en beleidsvorming mogelijk te maken. Het voorstel bevat logischerwijs geen concrete inzet voor een visserijakkoord met de EU, maar regelt wel dat automatische toegang tot elkaars wateren vervalt na de Brexit-transitieperiode. Nieuwe toegang wordt onderwerp van onderhandeling, waarbij zowel de regering als de Britse sector hebben erkend dat het doel niet is om per definitie EU-vaartuigen buiten te houden, maar vooral om zeggenschap over die toegang uit te oefenen.
In de basis lijkt het beoogde nationale visserijbeleid sterk op dat van de EU. Duurzaamheid staat centraal: streven naar Maximum Sustainable Yield, gebruik van het beste beschikbare wetenschappelijke advies en tegengaan van discards (teruggooi). Voor alle bestanden wordt een beheerplan verplicht. De aanlandplicht lijkt een blijvertje, want die wordt niet verwijderd uit de ‘retained EU law’. Om teruggooi tegen te gaan wordt ook een discards prevention charging scheme voorgesteld: door vrijwillige deelname (tegen betaling) kan een boete voorkomen worden bij aanlanding van vis boven quotum. Vangstrechten krijgen de vorm van quota en/of dagen op zee en voor de binnenlandse toekenning daarvan wil de regering gebruik kunnen maken van verschillende instrumenten, waaronder tenders en veilingen.
Voor buitenlandse ondernemingen is van belang dat mogelijk een gerichte verzwaring van de zogenaamde economic link voor Brits gevlagde vaartuigen volgt. Daartoe bevat de Fisheries Bill een nieuw national benefits objective: de activiteiten moeten een sociale en economische bijdrage aan het VK leveren. Vermoedelijk: meer in het VK aanlanden, meer Brits personeel, ter versterking van de kustgemeenschappen in het VK.
Een andere doelstelling, het climate change objective, onderstreept de sterke focus van de regering op klimaatbeleid. Nadelige effecten op het klimaat moeten worden geminimaliseerd en er wordt ingezet op adaptie aan klimaatverandering. Daar zit mogelijk een koppeling met hét grote belang voor het VK in de onderhandelingen met de EU, namelijk de wens om de vangstmogelijkheden te herverdelen in het voordeel van Britse vissers. De regering wil dit bereiken door zonal attachment (waar zit de vis?) te gebruiken als toewijzingsmethodiek in plaats van de relatieve stabiliteit (historische referenties) die het Gemeenschappelijk Visserijbeleid voorschrijft. De Britten vermoeden of hopen dat relevante visbestanden zich verhoudingsgewijs meer in Britse wateren zijn gaan begeven, aangejaagd door klimaatverandering.